ntvp dec 18, 2021
Rubriek ‘‘De psychotraumatherapeut: het verhaal van… Wendy Weijts’’
By Marthe Egberts (postdoctoral researcher and remedial educationalist at the Ingeborg Douwes Centre)
Diagnostics and treatment of psychotrauma require specific expertise. In order to guarantee that expertise, the NtVP offers certification as a psychotraumatologist. Who are the professionals who have this certification? In this section they speak, give their view on their field of work and their vision on the certification of psychotraumatologist. For this newsletter we spoke with Wendy Weijts.
Wendy Weijts is a clinical psychologist and psychotherapist and has been a registered psychotrauma therapist since the beginning of 2020. She worked for 12 years at the psychiatric crisis department of the Penitentiaire Institution Over-Amstel in Amsterdam, also known as Bijlmerbajes. From this position she also worked on international projects focused on forensic psychiatry. When the
After the closure of Bijlmerbajes, she started her training as a clinical psychologist at GGZ Noord-Holland-Noord, where she is currently still working in the division of personality disorders and trauma. Wendy is also a lecturer at the RINO's training institute for clinical psychologists and is part of the ARQ IVP Freelance pool, which provides on-site group care after major events. Last year at the EMDR congress she came across the organisation WereldPsychologen, which she joined.
Can you tell us more about the organisation World Psychologists?
WereldPsychologen is in 2019 opgericht door drie psychologen die op Lesbos waren geweest en zich daarna hebben verenigd in een stichting. De stichting bestaat uit alleen maar vrijwilligers, waarvan ongeveer 15 psychologen in Nederland. We proberen met verschillende projecten psychosociale ondersteuning te bieden aan mensen in noodsituaties over de hele wereld, waaronder aan hulpverleners. WereldPsychologen is een stichting in ontwikkeling, nieuwe vrijwilligers zijn welkom. Het belangrijkste werk dat we doen richt zich op Lesbos. Momenteel werken we samen met Fenix Humanitarian Legal Aid. Dat is een niet-gouvernementele organisatie (ngo), bestaande uit advocaten die vluchtelingen helpen met de asielprocedure. Zij werken op Lesbos en krijgen natuurlijk veel ingrijpende verhalen te horen, die hen ook raken. Daarom zijn alle advocaten gekoppeld aan één van de psychologen, met wie er online contact is, bijvoorbeeld via Skype. De intensiteit of frequentie van het contact hangt af van de behoefte van de advocaat. Hebben jullie ook contact met de vluchtelingen zelf? Weinig. Het is heel lastig om vluchtelingen die op Lesbos verblijven te behandelen, dat is volgens Europese regelgeving niet toegestaan. Hierdoor is het feitelijk niet te organiseren, ook niet ter plekke. Toen we op Lesbos waren lukte dat niet, omdat het vluchtelingenkamp niet meer open is, maar inmiddels meer op een gevangenis lijkt. Vluchtelingen mogen drie uur per week buiten het kamp zijn. Drie uur waarin ze van alles moeten doen, zoals boodschappen, afspraken met advocaten, en medische checks. Er is echt sprake van een ontmoedigingsbeleid. Ook voor ngo’s, voor wie de toegang tot vluchtelingen wordt beperkt. Het is een heel ingewikkelde situatie. Toen ik een paar weken geleden op Lesbos was besefte ik pas echt hoe complex migratie is. Is dat ook wat de advocaten die jullie ondersteunen aangeven? Welke verhalen hoor je van hen? In het begin hadden ze voldoende tijd om de asielaanvraag te doen. Maar inmiddels moet de aanvraag na aankomst op Lesbos binnen 5 dagen worden ingeleverd en volgt de uitslag binnen tweeënhalve week. De advocaten willen het goed doen, maar dat valt niet mee. Dat komt door een gebrek aan tijd, de wisselingen in procedures, maar ook doordat de vluchtelingen net een heel stressvolle reis achter de rug hebben. Dat maakt het heel stressvol. De advocaten voelen de wanhoop en machteloosheid. In het kamp zijn er veel vluchtelingen die somber zijn, de hele dag in bed liggen, waarbij ook automutilatie voorkomt. Het is voor de advocaten moeilijk om deze mensen in nood te ondersteunen en te motiveren. Waar richt jouw hulp zich op? Ik kijk veel naar de balans tussen draaglast en draagkracht en bespreek de ingewikkelde emoties van machteloosheid en uitzichtloosheid. Het zijn vaak jonge, net afgestudeerde advocaten, die de ingrijpende verhalen van vluchtelingen horen. Al die persoonlijke drama’s… Die werken soms ook als een trigger voor herinneringen aan gebeurtenissen uit hun eigen leven. Daar probeer ik ook rekening mee te houden. Het belangrijkste voor de advocaten is dat zij overeind blijven. Toen ik daar een paar weken geleden was hebben we bijvoorbeeld een training gegeven over trauma en zelfzorg.
Why did you join this organisation?
I see that in the Netherlands we have many highly trained professionals and that care is accessible to all. If all psychologists in the Netherlands would do voluntary work, we could mean a lot. We've also made a huge leap in working online, which helps. For me, it's a small effort to contribute. And on a personal level, it is also inspiring to work outside my own consulting room. In forensic psychiatry, I was used to doing international projects and I missed that in recent years. I felt the need to do it again, but with a specific psychological treatment focus.
Wat is voor jou de meerwaarde van een registratie tot psychotraumatherapeut NtVP? Het geeft voor mezelf de erkenning dat ik meerdere technieken beheers. In mijn dagelijkse werk in de GGZ gebruik ik bijvoorbeeld Imaginaire Rescripting, EMDR en Narrative Exposure Therapie. Delen hiervan zet ik ook in bij mijn online werk voor WereldPsychologen. Traumabehandeling is zo’n belangrijke behandeling, dat het ook belangrijk is dat er een kwaliteitsstatuut voor is. De NtVP biedt een mooi kennisplatform, bijvoorbeeld via de website. De vereniging richt zich echt op kwaliteit, is collegiaal en ook de link naar internationaal beschikbare kennis over trauma vind ik belangrijk.
Hoe verwerk je zelf wat je hoort (en ziet)? Heb je tips voor andere therapeuten? Intervisie is voor mij heel belangrijk om mijn verhaal te kunnen doen, dat doen we bij WereldPsychologen ook. Ook mijn eigen zegeningen tellen helpt me. Ik realiseer me hoeveel ellende er in de wereld is en hoeveel geluk wij hebben. Ik kan wel het verdriet van anderen voelen, maar als ik dan terugga naar mezelf voel ik ook dankbaarheid. Het is ook dankbaar werk, omdat het voor mij een kleine moeite is om deze hulp te bieden.
Source: section of the Dutch Psychotrauma Association